Rozdział 18

Rozdział 18. 

Obudziły mnie wpadające przez okno promienie słońca. Czym prędzej się ubrałam i wybiegłam na balkon. Mocno wciągnęłam powietrze i poczułam upajający zapach magnolii. Wychyliłam się przez balustradę rozglądając się za źródłem zapachu. Wychylałam się coraz bardziej, aż poczułam, że stopy niebezpiecznie odrywają mi się od podłogi. Nagle ktoś objął mnie w pasie. Zapach magnolii przyćmiła woń męskich perfum.
- Uważaj, Angie! Chyba nie chcesz spaść? - wiedziałam do kogo należy ten głos.
- Oczywiście, że nie. Po prostu się rozglądałam. Czyżbyś się o mnie bał, Germanie? - zapytałam ironicznie, odwracając się do mężczyzny, który wciąż trzymał mnie w objęciach.
-  Chyba w to nie wątpisz? - ciemne oczy mojego szwagra patrzyły na mnie z czułością. Otworzył usta, by coś dodać, ale mu przerwałam.
- Proszę, nie mów nic. Jesteś teraz z Jade, pamiętasz? - po tych słowach jego oczy pociemniały. Zamiast odpowiedzieć zbliżył swoją twarz do mojej.
- Masz piękne oczy - mężczyzna pogłaskał mnie po policzku. Jego dotyk mnie sparaliżował, nie mogłam nic zrobić.
- German...ja...ja...- nie wiedziałam, co mówię.
"Angie! Co się z tobą dzieje?" - pomyślałam.
Byliśmy coraz bliżej. Z jakiegoś powodu serce waliło mi jak oszalałe.
- Germanie! Mieliśmy jechać podpisać umowę... Germanie?! - Ramallo stał w ogrodzie i patrzył na nas życzliwym wzrokiem. - To może przyjdę później...
- Nie! - krzyknęliśmy oboje odskakując od siebie. 
- Oglądaliśmy tylko... dach - dodałam.
Po tych słowach wbiegłam do domu.  
"Dach? Boże, Angie... Jak mogłam palnąć taką bzdurę..."
Starając się uspokoić zeszłam na dół. Usłyszałam jednak jeszcze Ramallo mówiącego ojcu Violi o tym, że spostrzegł, iż ten się do mnie zbliżył. W salonie siedziałam ta wariatka, Jade.
- Tu jesteś! Masz się odczepić od mojego narzeczonego, bo inaczej pożałujesz - zaskrzeczała. - Pamiętaj, mam oczy dookoła krowy.
- Głowy. Mówi się oczy dookoła głowy. Kup sobie słownik frazeologiczny - poradziłam jej, walcząc z nagłym napadem śmiechu.
- Jakiego słowika mam sobie kupić? Farazelicznego? To jakiś egzotyczny gatunek? Pleciesz jakieś bzdury! - stwierdziła i pobiegła na górę.
Usiadłam na sofie i pomyślałam o Pablo i Jackie oraz o Germanie i Jade. Miałam swoją szansę, utraciłam ją. W mojej głowie rysowały się coraz gorsze scenariusze. Wyobraziłam sobie ślub swojego szwagra, wycieczkę do Indii... Po moich policzkach zaczęły spływać łzy. Ocierając oczy poszłam do swojego pokoju, gdzie rzuciłam się na łóżko. Płakałam i płakałam. Wnet usłyszałam pukanie do drzwi...
____________________________________________
Podobało wam się?
Siempre contigo. ♥
J & B