Rozdział 4

Rozdział 4

Siedziałam przy kolacji ze wszystkimi mieszkańcami domu Castillo. Atmosfera była dość napięta. Każdy był zmęczony po szaleństwach ostatniego wieczoru. Violetta również była zaspana po imprezie w studio. Niewiele rozmawialiśmy. 
Po kolacji wszyscy zaczęli rozchodzić się do swoich sypialni. W kuchni zostałam sama z Germanem.
- Jak się czujesz? - spytał opiekuńczym tonem.
- Dobrze... - mruknęłam.
German podszedł do mnie i uchwycił mój podbródek szepcąc:
- Angie... ja wiem, że obiecałem Ci, że nie będę naciskał, ale... ja nie potrafię żyć nie okazując Ci uczuć. Kocham Cię.

Mężczyzna dotknął ręką moich włosów. Złapałam jego dłoń i delikatnie zdjęłam z moich loków.
- German... przecież wiesz, że tak nie może być... Nie potrafiłabym być z moim szwagrem... Przecież dobrze wiesz, że czuję coś do Ciebie, ale... - pogłaskałam go delikatnie po policzku - Ale tak nie może być... Przykro mi.
- Ale Angie... - German posmutniał.
- Wybacz mi, German - westchnęłam.
- W porządku, Angie. Ale jeżeli zmienisz zdanie, po prostu daj mi znać. Wiedz, że zawsze będę Cię kochał. 
Dotknął krótko mojego policzka i rozeszliśmy się do swoich sypialni. Położyłam się na łóżku i pogrążyłam w rozmyślaniu.
"On jest taki... kochany, opiekuńczy..." - myślałam - "A po za tym taki przystojny... Angie! O czym Ty myślisz? Przecież powiedziałam mu jasno "nie"... Ale jeżeli podjęłam złą decyzję?"
Nie miałam pojęcia, co robić. Do tego znów zaczęła boleć mnie głowa. Długo nie mogłam zasnąć. Przewracałam się z boku na bok, aż wreszcie zmorzył mnie sen. 
Zdawało mi się, iż minęło niecałe pięć minut, aż zadzwonił budzik. 
Była siódma rano. O ósmej zaczynałam zajęcia w studio. Z trudem zwlokłam się z łóżka, ubrałam i zeszłam na śniadanie. W kuchni siedziała już Violetta.
- Dzień dobry, Violu - przywitałam się.
- Cześć, Angie.
Już chciałam zająć miejsce przy stole, gdy Violetta zawołała.
- Angie! Nie mamy czasu, zaraz zaczynają się zajęcia w studio!
Wzięłam więc tylko jabłko z koszyka leżącego na stole, zarzuciłam torebkę na ramię i wyszłam z domu wraz z Violettą. Podczas drogi do studia naprawdę miło znam się rozmawiało. 
Zajęcia w studio były udane, jak zwykle. 
Viola po lekcjach poszła z przyjaciółmi do Restobaru, ja natomiast ruszyłam czym prędzej do domu. Chciałam porozmawiać z Germanem. Nie miałam pojęcia, co mu powiedzieć, ale miałam dość ukrywania przed nim tego, co czuję.
Zapukałam do jego gabinetu i weszłam.
- German, musimy porozmawiać.

________________________________________________
I co? :>
Przepraszam was za to zakończenie, ale pomyślałam, że będzie fajnie tak dramatycznie zakończyć. ^.^
Chciałabym bardzo podziękować moim pierwszym fankom - aleXandra oraz Germangie x3, które sprawiają, że chce mi się pisać. Dziękuję wam kochane i liczę na więcej czytelniczek. Chcę mieć poczucie, że jest ktoś kto z niecierpliwością wyczekuje kolejnego rozdziału. :)
Rozdział 5 - już jutro. :)
Komentujcie i głosujcie w ankietach. ^.^

Julia. ♥

PS. Co sądzicie o pocałunku Angie i Pabla z 42 odcinka?
Moim zdaniem baardzo romantyczny, a tekst Pabla o uśmiechu był cudowny. :D