Rozdział 19

Rozdział 19.

Otworzyłam drzwi, ale nikogo tam nie było. Spojrzawszy w dół dostrzegłam kopertę, na której ktoś lekko pochyłym pismem napisał "Angie". Podniosłam kopertę i wróciłam do pokoju, gdzie zaczęłam ją powoli otwierać. W środku był list, napisany tym samym pismem. Treść listu brzmiała:

                    Angie, 

Powinienem pisząc ten list użyć ozdobnej papeterii, poetyckich zwrotów, akapitów pełnych ckliwych słów. Nie zrobię tego jednak, bo to nie jest najważniejsze. Najważniejsze jest co ci chcę przekazać. Wiesz, że wkrótce się żenię. Ale pomimo tego, co będzie wkrótce, pomimo tego co było, pomimo przeciwności, ja nadal cię kocham. Nadal jesteś całym moim światem. 

                                                                                                             German.

Odłożyłam list na szafkę i poszłam spać, czując, że życie byłoby prostsze, gdyby Maria wciąż żyła...

Nazajutrz rano wstałam radosna, jak gdyby moja wczorajsza rozpacz gdzieś wyparowała. Gdy ubrana schodziłam na śniadanie, usłyszałam rozmowę Ramallo i Jade, w której przyjaciel Germana przekonywał tą wiedźmę, by posiłek zjadła w SPA, gdzie podobno serwują ,,doskonałe przepiórki". Po krótkich namowach narzeczona Germana wyszła z domu.
- Dzień dobry! - zawołałam wchodząc do salonu.
- O, panna Angie - Ramallo uśmiechał się dziwnie. - Poradzi sobie pani sama? Wychodzę z Olgą...
- Tak, proszę się nie martwić - odpowiedziałam, zdziwiona tą sytuacją.
"Od kiedy Ramallo wychodzi gdzieś z Olgą?" - pomyślałam.
W jadalni zastałam Germana. Unikałam jednak jego wzroku.
- Witaj, Germanie.
- Dzień dobry. Widziałaś może kogoś z domowników?
- Jade poszła do SPA, Ramallo i Olga wyszli .
Niezręczne milczenie przeciągało się. Wreszcie German powiedział:
- Angie... to może usiądź koło mnie.
Po chwili wahania przystałam na tą propozycję. Atmosfera wyraźnie się rozluźniła. Zaczęliśmy nawet żartować, że Ramallo i Olga poszli na randkę. W pewnym momencie mężczyzna wziął do ręki chleb i zaczął smarować go masłem.
- German! Jak ty smarujesz ten chleb? - powiedziałam i wyrwałam mu kanapkę.
- Wiem, jak się smaruję! Nie traktuj mnie jak dziecko! - odpowiedział i próbował zabrać mi chleb.
- Chcę tylko pomóc! - wykrztusiłam pomiędzy kolejnymi napadami śmiechu.

Szarpanina trwała. Bawiliśmy się w najlepsze. Nagle kanapka, która była już całą w maśle, wyślizgnęła mi się z dłoni i upadła na podłogę. Zerwałam się po ścierkę, by posprzątać ten bałagan, ale gdy uklękłam by zetrzeć plamę, German, klęknąwszy obok, położył swoją dłoń na mojej i zaczął wycierać razem ze mną. W pewnym momencie spojrzeliśmy sobie w oczy. Zamarliśmy tak przez chwilę, która zdawała się być wiecznością. Nagle zadzwonił mi telefon.
- To Violetta - powiedziałam.
- Daj na głośnomówiący! - zawołał German próbując zabrać mi komórkę.
- Już jest!
- Tata? Angie? Co się dzieję? - wyczułam podejrzliwość w głosie Violetty.
- Nic! - odpowiedzieliśmy równocześni.
- Jemy - dodałam.
Niestety mężczyzna w tym samym momencie powiedział "pracujemy".
- Jak Indie? - starałam się zmienić temat.
Dziewczyna zrezygnowała z podejrzeń i zaczęła opisywać jak tam ładnie i jak mija jej dzień. Miałam ochotę zapytać o Pabla, ale nie chciałam tego robić przy Germanie. Rozmawialiśmy jeszcze chwilę, a potem poszłam do swojego pokoju. List dalej leżał na szafce niczym cichy wyrzut sumienia. 
"On ma narzeczoną" powtarzałam sobie w duchu.
Na próżno...
____________________________________________
Co sądzicie?
I znów się nie pocałowali... My to was męczymy. :D
Życzymy wam dobrych wakacji. Szalejcie, ile możecie. :>
Saludos ;-)
J & B

PS. Jak oceny? Pochwalimy się, że obu nam udało się zdobyć świadectwa z wyróżnieniem. ^^
Jak u was? :)