Rozdział 33

Rozdział 33.

Nazajutrz obudziłam się i w dobrym nastroju zeszłam na dół. W kuchni zastałam Violę siedzącą przy stole wraz z Olgą i Ramallo. Brakowało tylko jednego członka rodziny, który wiecznie był zajęty swoją pracą. 
- Dzień dobry - przywitałam się z domownikami.
- Cześć, Angie - powiedziała Violetta.
- Dzień dobry - przywitali się Olga i Ramallo.
- Gdzie podziewa się German? - spytałam.
- Wybrał się na spotkanie służbowe z przedstawicielem jednej z firm, z którymi współpracujemy - wyjaśnił Ramallo.  
- Och, w porządku...
Kilka minut później rozległ się szczęk zamka. Wrócił pan domu. Dźwięki kroków mężczyzny przeplatały się ze... stukaniem szpilek. Zerknęłam w stronę drzwi, w których właśnie pojawił się German. A za nim jakaś kobieta. 
Opuściłam wzrok i upiłam łyk kawy. Nagle uderzyła we mnie rzeczywistość.
"Zaraz... CO?!"

Znów spojrzałam w ich stronę. Zmierzyłam kobietę wzrokiem. Ubrana była w czarną sukienkę przed kolano, białą marynarkę i czerwone szpilki, których stukanie oderwało mnie od posiłku. 
Przeniosłam wzrok na jej twarz. Uwagę przykuwały jej ładnie ułożone brązowe włosy i (o zgrozo!) usta pomalowane czerwoną szminką. Jak na mój gust kobieta wyglądała trochę prowokująco. Czyżby to ona była "przedstawicielem" owej firmy, o której wspominał Ramallo?
Zamyślona przyglądałam się przybyszce nie dostrzegając nawet, iż odwzajemniła ona moje spojrzenie.
- To jest Esmeralda - German przedstawił swoją towarzyszkę.
"Esmeralda... Nawet imię ma wkurzające" - pomyślałam.
- Będziemy robić razem interesy - ciągnął mężczyzna.
- Interesy - mruknęłam pod nosem.
Miałam wrażenie, że German to dosłyszał, gdyż przerwał przyglądanie się kobiecie i wreszcie był łaskaw spojrzeć w moją stronę.
"Jak miło z jego strony, że zaszczycił mnie spojrzeniem" - byłam porządnie podenerwowana.
- Esmeraldo... To jest Angie, moja dziewczyna.
- Och, miło Cię poznać, Angie - kobieta przywołała na twarz mocno wymuszony uśmiech.
- I wzajemnie - odparłam sucho. 
Sztuczny uśmiech na ułamek sekundy znikł z jej twarzy i przerodził się w złośliwy grymas. 
- Esmeralda zamieszka z nami przez kilka dni. To ułatwi nam współpracę.
- Och... Jasne... Przepraszam na chwilę - po tych słowach wstałam od stołu i siląc się na obojętność pobiegłam w stronę mojej sypialni. Odchodząc odwróciłam się jeszcze na moment i ujrzałam Germana wskazującego Esmeraldzie miejsce przy stole. W moich oczach pojawiły się łzy.
Zatrzasnęłam za sobą drzwi mojego pokoju i rzuciłam się na łóżko chowając twarz w poduszce i cicho łkając.
"Po co on zaprosił tutaj tę kobietę? I nawet mnie o tym nie poinformował, nie zapytał o zdanie..."
Nagle w brzuchu poczułam ucisk, podobny do tego, który nawiedził mnie widząc Germana przyglądającego się Esmeraldzie. Patrzył na nią... tak jakoś dziwnie. Ogarnęła mnie zazdrość. Byłam pewna, że kobieta znienawidziła mnie na wieść, że jestem jego dziewczyną... Czyżby zamierzała mi go odbić? 
Sięgnęłam z szafki jeden z liścików, który kilka dni temu przysłał mi mój ukochany. Przez chwilę przyglądałam się pochyłemu pismu. Na kartkę papieru spłynęła łza, którą szybko otarłam. W duchu miałam nadzieję, że German wciąż mnie kocha... Że Esmeralda okaże się tylko jego wspólniczką... w interesach. Odłożyłam liścik z powrotem na szafkę i opadłam na pościel pociągając nosem. 
Nie wróciłam już na dół. Mimo piekącego uczucia głodu postanowiłam nie schodzić tam już owego dnia.
Nagle ku mojemu zdumieniu rozległo się pukanie do drzwi. W pierwszej chwili sądziłam, iż Violetta postanowiła sprawdzić, czy wszystko ze mną w porządku. Po chwili jednak uświadomiłam sobie, że moja siostrzenica puka jakby bardziej... energicznie.
"Po jakie licho German tu przyszedł?"
Drzwi powoli uchyliły się. Bezbłędnie odgadłam tożsamość odwiedzającego. 
- Angie, wszystko w porządku? - spytał mężczyzna.
- Oczywiście - skłamałam natychmiast.
- Dlaczego wyszłaś ze śniadania? Czy to przez... Esmeraldę? Ona... my tylko... nasze firmy współpracują. Nie musisz być zazdrosna...
- Nie jestem zazdrosna, Germanie - ponownie minęłam się z prawdą.
- W porządku, Angie. Pamiętaj, że to Ciebie kocham.
Mężczyzna przysunął się i delikatnie pocałował mnie w usta, zupełnie znienacka.
- Dobranoc - szepnął - najdroższa...
- Dobranoc - odparłam uśmiechając się nieznacznie.
Wtedy zauważyłam, że German pozostawił po sobie talerz ze smakowicie wyglądającą kanapką. Gdy wychodził z pokoju dobiegł mnie dźwięk otwieranych drzwi od łazienki i cichy tupot kobiecych stóp. Nim mężczyzna zamknął drzwi ujrzałam, że z łazienki wyszła właśnie Esmeralda owinięta kremowym ręcznikiem z włosami spiętymi w koka.
"Ona robi to specjalnie" - pomyślałam natychmiast.
____________________________________________
Hm... I jak? :D
Przepraszamy za Esmeraldę, ale nie martwcie się... ^^
Na pocieszenie:

Enviamos millones de besitos. ♥
J & B