Rozdział 34

Rozdział 34.

Obudziłam się z samego rana. Z początku na mojej twarzy gościł uśmiech. Jednak po chwili przypomniałam sobie o nowej mieszkance domu i dobry nastrój natychmiast wyparował. Westchnęłam i zwlokłam się z łóżka. Ubrałam się i umalowałam może nieco staranniej niż zwykle... i zeszłam na dół.
Przy stole zastałam już Germana i Esmeraldę. Na szczęście była z nimi również Violetta. Byłam lekko podenerwowana obecnością nowej domowniczki, jednak postanowiłam tego nie okazywać.
- Dzień dobry - przywitałam się ze wszystkimi. 
- Cześć, Angie - uśmiechnęła się Violetta.
 Esmeralda wymamrotała jakieś powitanie z wyraźną niechęcią. Postanowiłam jednak, że nie dam się sprowokować. German wstał od stołu, podszedł do mnie i ucałował delikatnie mój policzek szepcąc:
- Dzień dobry, skarbie. 
Przymknęłam oczy. Czułam na sobie wzrok Esmeraldy, jednak postanowienie do czegoś mnie zobowiązywało, więc traktowałam ją jak powietrze.
Zajęłam miejsce przy stole i sięgnęłam po jedną z bułeczek domowej roboty, jakie codziennie piekła dla nas Olga. Muszę przyznać, że miała smykałkę do gotowania.
- Germanie, czy mógłbyś podać mi dżem? - poprosiła Esmeralda trzepocąc rzęsami.
- Oczywiście, proszę - mężczyzna sięgnął po słoik i podał go kobiecie.
- Dziękuję - zaszczebiotała uśmiechając się zalotnie.
Po raz kolejny poczułam jak wzbiera we mnie gniew. Wstałam od stołu pod pretekstem znalezienia torebki i ponagliłam siostrzenicę, aby jadła nieco szybciej, twierdząc, iż nie chciałam abyśmy spóźniły się do studia. Tak naprawdę miałam po prostu dość siedzenia z irytującą kobietą przy jednym stole.
Kilka minut później pełna obaw byłam zmuszona zostawić Germana z Esmeraldą. Podeszłam jeszcze do mężczyzny z zamiarem złożenia na jego policzku pożegnalnego buziaka. Poczułam wtedy nagły impuls i pochyliłam się bardziej, aby musnąć usta Germana. Wiedziałam, iż zdenerwuję tym jego wspólniczkę, więc czułam jeszcze większą satysfakcję.
Wyszłyśmy z Violą z domu i skierowałyśmy się do Studia21. Odniosłam wrażenie, że moja siostrzenica, podobnie jak ja, nie polubiła Esmeraldy. Stwierdziła, iż nie zna jej zbyt dobrze, jednak wydaje jej się podejrzana. Nie chciałam jednak zanudzać dziewczyny moimi przeczuciami co do zamiarów kobiety.
Dzień był wyjątkowo ciepły i słoneczny. Poranne słońce przygrzewało, a delikatny wiatr sprawiał, że temperatura była optymalna. Uznałam, iż dzień jest zbyt ładny, aby się zamartwiać.
Dotarłyśmy do studia po kilku minutach. Skierowałam się do pokoju nauczycielskiego. Przez uchylone drzwi dostrzegłam rozmawiającego przez telefon Pablo.
- Tak, Esmeraldo. Tak jak się umawialiśmy. Pocałuj Germana na oczach Angie. Cena...
Zamilkł w połowie zdania na mój widok. 
- A więc to Ty... Dlaczego?! Pablo, dlaczego?! - wykrzykiwałam. 
Mężczyzna odłożył telefon i podszedł do mnie.  
- Dlatego, że Cię kocham, a Ty jesteś z nim. Dlatego, że śnisz mi się każdej nocy. Dlatego, że marzę aby Cię dotknąć, wziąć w ramiona, pocałować. Pomyśl jak ja się czuję! 
Znieruchomiałam. Wiedziałam, iż mnie kocha, ale nie wiedziałam, jak bliska mu jestem. Nagle Pablo przerwał moje rozmyślania. Delikatnie pogłaskał mnie po policzku, a potem powoli pocałował. Chciałam zaprotestować, ale nie dałam rady. Uczucia mną zawładnęły. 
"Tómame la mano, ven aquí El resto lo hará tu corazón..."
Pablo był tylko przyjacielem, jednak jakaś cząstka mnie się temu sprzeciwiała. Nasz pocałunek przerwał stłumiony okrzyk.
- Angie?! - odwróciłam się i zobaczyłam Violettę.
- Violu, to nie tak... - dziewczyna nie słuchała moich tłumaczeń, odbiegła.
Chciałam pobiec za nią, ale nogi odmówiły mi posłuszeństwa. Opadłam bezwładnie na krzesło. Nie płakałam ani nic nie mówiłam. Wtedy do pokoju wpadł Gregorio.
- Co wy tu jeszcze robicie?! Zaczynają się wasze zajęcia. Przekaże Antonio... - jego słowa przelały czarę goryczy.
- Ty bałwanie! Jesteś niedojrzałym, niemyślącym cymbałem, chcącym uchodzić za nauczyciela! - wrzasnęłam i cisnęłam mu zeszytem do nut w twarz. Następnie wybiegłam ze studia.
__________________________________________
Podobał się rozdział? :D Oby ^^
Prosimy o szczere komentarze :)
Abrazos cálidos. ♥
J & B